Er gaat geen week voorbij of de media berichten over de hoog opgelopen woningnood in ons land. Is steeds meer nieuwbouw de enige oplossing? Erg duurzaam is dat sowieso niet. Frank Nijenhuis en Monique Huiskamp uit Dieren kiezen voor een alternatief: ze ontwikkelden een plan om hun woning te delen.

Dieren is een fraai gelegen dorp aan de Veluwezoom, vlakbij de IJssel. Sinds de lagere school zit ergens in je achterhoofd dat daar bossen zijn die ‘onzalig’ heten; dat blijkt trouwens reuze mee te vallen tijdens een NS-wandeling. Wie er in de buurt woont, wil er niet graag weg. Geef ze eens ongelijk.
Op de heenreis had ik in de trein al bij elkaar gegoogeld dat Dieren ruim 6600 woningen telt. De gemiddelde huizenprijs schommelt er rond de 350.000 euro. In het afgelopen jaar is de gemiddelde woningwaarde met 11,5% gestegen.

De Prinses Beatrixlaan is een lommerrijke straat, een paar honderd meter van het station. Op nummer 16 wonen Frank en Monique, vijftigers. Toen hun twee kinderen aanstalten maakten het ouderlijk nest te verlaten, werd de vraag actueel: wat nu?
‘We kregen last van verkoopschaamte’, lacht Monique. ‘Er was net een stel in de straat komen wonen, dat de hoofdprijs had betaald… Nou ja, de rente was laag, dat bood nog wat soelaas.’
‘Verhuizen leek ons niet aantrekkelijk’, vult Frank aan. ‘Dit is een leuke straat, een mooi dorp, in een prachtige omgeving. Met een intercitystation om de hoek – we rijden geen auto. Dat tref je niet snel elders ook allemaal.’

Een jaar of tien geleden hadden Frank en Monique weleens overwogen om één van hun ouders in huis op te nemen, maar het was er nooit van gekomen. Monique: ‘Het idee om onze woning te delen, speelde al langer door ons hoofd. Er zijn zoveel singles en jonge stellen die geen schijn van kans maken op de woningmarkt. We kunnen alles wel voor onszelf opeisen, maar het is sympathieker om hen een helpende hand te bieden. Het gaat om samen-leven, toch?’

Dus kwam het plan op tafel: huis delen. Let wel, niet: splitsen, want daar komt veel meer bij kijken. Monique: ‘Je moet dan allerlei aanpassingen laten plaatsvinden, zodat je gas, water en licht helemaal kunt scheiden. Er moeten brandmuren worden gecrëerd, etc. Wij wilden het juist zo duurzaam en eenvoudig mogelijk houden, zodat het later in een handomdraai weer als gezinshuis te benutten is.’
Het plan is ook nadrukkelijk geen vorm van kamerhuur, waarbij alle bewoners gebruikmaken van dezelfde keuken en badkamer en de hoofdbewoner als hospita optreedt.

Herschikken
Woningdelen dus. Nu had de gemeente Rheden, waar Dieren onder valt, aan veel zaken gedacht, maar niet aan deze variant. Na contact met ambtenaren konden Frank en Monique hun plan inclusief tekening ter toetsing voorleggen aan een commissie.

Frank ontvouwt het plan: ‘Het is de bedoeling dat de vier kamers op de eerste verdieping worden verhuurd aan één of twee personen. Een slaapkamer is al omgevormd tot badkamer, een andere wordt keuken. De huidige entree (voordeur/hal/trap) en de overloop zijn voor gemeenschappelijk gebruik, want ook de zolderverdieping blijft zodoende voor ons beschikbaar en toegankelijk.’

Zelf herschikken ze hun leefplek op de begane grond. De oude kamer-en-suite wordt in ere hersteld. Achter in de woonkamer komt een mobiele badkamer en de living wordt beperkt tot de voorkamer.  Aan de manier waarop ze erover vertellen merk je dat ze al helemaal aan de gedachte zijn gewend. Nu de gemeente nog.

Sociaal-maatschappelijk
Het tweetal is niet op geld uit. ‘Zeker niet. In contact met de gemeente hebben we aangegeven dat we de verhuur een sociaal-maatschappelijk karakter willen geven. Denk aan een lage huur, voor jonge starters of ouderen die zelfstandig kleiner willen gaan wonen. Al naar gelang de contacten die we opdoen met aspirant-bewoners kunnen we afspraken maken over, bijvoorbeeld, het gezamenlijk gebruik van de tuin. Of wij kiezen voor de bovenverdieping, als zich ouderen aandienen die liever op de begane grond wonen.‘

Het klinkt bijzonder onthecht. ‘We gaan er vanuit dat we tijdelijk beheerder zijn. Dit huis stond er al lang voordat wij er kwamen. Wij proberen er zo goed mogelijk mee om te gaan. Als een soort rentmeester. We wonen er met plezier, waarom zouden anderen daar niet in mogen delen? Bovendien geeft het plan ons het gevoel dat we tenminste iéts doen, binnen onze mogelijkheden, om de woningnood te lenigen.’

Koos van Noppen